Vechten tot de laatste minuut.
John was voor ons ooit de aanleiding om naar Alpe d'HuZes te gaan. Hij werd helaas mijn motivatie. We wisten dat hij weinig kans had om deze ziekte nog te overwinnen. Toch bleef hij de kracht houden, mede door onze inzet voor dit geweldige doel, maar boven al was hij nog negen jaar met kanker bij ons omdat er elke keer weer nieuwe medicijnen waren die zijn leven weer iets konden rekken. Elke keer weer iets langer bij ons, want dat was wat hij wilde. Een ander zou misschien zeggen dat je toch niet meer gelukkig kan zijn als je zoveel pijn en vermoeidheid ervaart van de medicijnen, maar John zag dat heel anders. Hij heeft tot de laatste minuut, de laatste seconden, laatste adem gestreden. Hij gaf niet op!
Nu is het voorbij. Het is over. Hij heeft het verloren, maar John was blij met iedere dag dat hij nog bij ons kon zijn. Hij heeft in die jaren nog Bart zien trouwen, hij is opa geworden. Iets wat hem zo gelukkig maakte. En dat omdat er elke keer weer een nieuw onderzoek of een nieuw medicijn was. Iets wat hem toch weer even die hoop gaf, de moed, de kracht. Alles om maar niet op te geven!
Opgeven is geen optie! Dat is het Alpe d'HuZes motto. Dat werd zijn levensmotto. Mijn motivatie is sterker dan ooit om weer mee te doen met Alpe d'HuZes, want ik geef ook zeker niet op. Ik stop niet omdat ik nu mijn doel, die 6 keer, bereikt heb. Want zoals ik vorig jaar al zei toen we terug waren:
Op die ene dag
zes keer boven gekomen,
eindelijk het doel bereikt.
Zes beklimmingen dichterbij het grote doel,
dichterbij die ene dag.
We zijn er nog niet, maar ik wil graag ook dit jaar weer geld op gaan halen voor meer onderzoek. Zodat er nog meer mensen langer kunnen genieten van het leven. En dat er uiteindelijk niemand meer doodgaat aan kanker.